BKS 19 (7/14) – GUIDED BY VOICES (ZATERDAG / 18u00-19u00 / ONE)

Eén van de meest exclusieve namen die BKS dit jaar te bieden heeft, is ongetwijfeld Guided By Voices, GBV voor de immer moedige fans. De afgelopen vijftien jaar speelde het gezelschap slechts één keer in Europa, en op donderdag 30 mei staat hun terugkeer gepland op Primavera Sound in Barcelona, om twee dagen later in de Beekse Bergen acte de présence te geven. Zorg dus voor genoeg Kornuiten, wanneer je zaterdag om 18u00 postvat aan ONE.

Pretpedagogie, netten, excelleren, inclusie, en niet te vergeten de koepels, Robert Pollard  zou er zich ongetwijfeld een breuk mee lachen. Pollard zelf gaf veertien jaar les in de lagere school zonder één stap in de leraarskamer binnen te zetten, de vrije momenten tussen zijn lessen spaarzaam gebruikend om al duttend zijn katers af te schudden. Hij combineerde zijn onderwijscarrière namelijk met de rol als bezieler van Guided By Voices, een bandje dat hij in de vroege jaren ’80 oprichtte in thuisbasis Dayton, Ohio. Gedurende dit hele decennium had GBV voornamelijk bestaansrecht als lokale caféband, en bracht het door henzelf gefinancierde ‘albums’ uit die gemaakt werden op de Portastudio, een studio voor doe-het-zelvers, waarbij het resultaat rechtstreeks op cassette gezet kon worden.

In 1992 kreeg GBV pas bekendheid buiten eigen vriendenkring, met het album Propeller. De plaat schoot GBV als een komeet omhoog in de indie-kringen en werd hét uithangbord van de lo-fi scene: allerlei groepjes die al hun muziek zelf opnamen, thuis, en met de goedkoopste apparatuur. Albums (cassettes dus) met een geluidskwaliteit rangerend tussen abominabel en gewoon heel slecht werden vervolgens gretig door voornamelijk studenten uitgewisseld, zie daar de ultieme nachtmerrie van Donald Fagen. GBV excelleerde desalniettemin op hun meesterwerken Bee Thousand (1994) en Alien Lanes (1995), rollercoasters van albums met amper een nummer dat de twee minutengrens overschrijdt. In de jaren die volgden, wisselde Pollard solowerk af met GBV (waarvan hij eigenlijk ook het enige vaste lid is), en spuugde hij het ene na het andere album uit (de grens van 100 werd in 2017 bereikt).

De kans is groot dat er veel liefhebbers zullen zijn die nog nooit de kans hadden om GBV live in actie te zien, en dus is alle nieuwsgierigheid naar dit optreden gerechtvaardigd. Want laten we er bovenal geen (vieze) doekjes om winden: op plaat klinkt GBV weliswaar meestal alsof Pollard het in zijn badkamer met z’n My First Sony heeft opgenomen terwijl hij zit te schijten, maar wél geïnjecteerd met een gevoel voor melodie dat je enkel bij de grootste artiesten terugvindt. Brengen de heren nog steeds een in alcohol en rook gedrenkte show met een nummertje of 50? Of doet Pollard het op zijn 61ste ondertussen ook wat rustiger aan? The bus will get you there yet, to carry us to the lake: the club is open.