ALBUM 50 (8.0) – 39 // Vampire Weekend – Contra (2010)

’12’13’14’15’16’17’18’19
39

Er zijn weinig beelden die zo weinig rock ‘n roll uitademen als foto’s van optredens uit de beginjaren van Vampire Weekend. ‘Leuk voor die jongens dat ze op uitnodiging van hun ouders mogen optreden op de nieuwjaarsreceptie van de Rotary’, eerder dat gevoel. De New Yorkse studenten wisten echter wel van aanpakken: twee jaar nadat ze in 2006 samen waren beginnen spelen vanuit een gemeenschappelijke voorliefde voor Afrikaanse muziek, hadden ze hun eigen debuutplaat geproducet. Twee jaar later klonken ze alweer tien jaar volwassener op de opvolger Contra. Dat er echo’s van Graceland voorbijkomen, bijvoorbeeld op ‘White Sky’ en ‘Diplomat’s Son’ mag natuurlijk niet verrassen. Maar er is intussen zoveel meer: de strijkerssectie, gevolgd door het koor op de achtergrond, op het einde van ‘California English’, of de Anton Pieck-muziek uit ‘Taxi Cab’ zijn schatplichtig aan de klassiekers van Paul McCartney en Brian Wilson, terwijl de doorgedreven synth-poppers uit de jaren ’80 er allemaal van zullen hebben gedroomd een nummer als ‘Giving Up The Gun’ te maken. En is er een nummer dat beter aan het gevoel van de laatste werkdag voor een vakantie beantwoordt dan ‘Holiday’? Bij deze zijn de heren uitgenodigd om in 2020 een festivaldag in onze contreien te komen afsluiten, en die laatste prachtplaat mag ook mee.