| ’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
| 13 | 5 | 4 | 10 | 10 | 16 | 9 | 15 |
Na de tour in het kader van voorganger Hail to the Thief liep Radiohead’s contract met EMI ten einde, en dreigde er een periode met veel te veel comfort voor de band. De heren konden zowaar een break nemen, en niemand praatte nog over een deadline voor een nieuwe plaat. Onbeslistheid lag op de loer, maar nog erger: de overvloed aan gemakzucht dreigde tot oppervlakkige eenheidsworst te leiden. Plezier en ongemak waren hoognodig, en wie vindt, die zoekt. Een onbezonnen tour zonder nieuw materiaal wierp nieuw licht op de onafgewerkte zaak, en de terug van stal gehaalde Nigel Godrich hield het licht tegen een nevel van ongemak door de band te dumpen in een aftandse villa. De regenbogen die ontstonden doen ons nadenken over de dood, vergankelijkheid, tijdsverlies en escapisme. Kunnen we er misschien samen over praten? Als we immers allemaal angst hebben om onszelf met iets te verbinden, kan dat dan juist niet heel verbindend werken? Of nee, het is beter dat we eerst nog eens allemaal samen luisteren, en daarna mag u een vrije bijdrage achterlaten in de doos aan de uitgang.