’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
26 | 31 | 26 | 36 | 39 | 49 | – | 32 |
The Byrds hadden lang slechts één droom: The Beatles zijn. Met behulp van Dylan’s archief kwamen ze dichter bij hun droom dan dat ze ooit hadden kunnen vermoeden, om daarna de boel in stijl op te blazen. De manier waarop The Notorious Byrd Brothers een prachtig aaneensluitend geheel vormt, staat in groot contrast met de band zelf, die op dat moment volledig gedesintegreerd was. Geen nummer dat (letterlijk) een album beter op gang kan blazen dan ‘Artificial Energy’, en vanaf dan is het een half uur onophoudelijk feest. Dit is mede te danken aan producer Gary Usher, die de nummers naadloos in elkaar laat overgaan, en de band kon overtuigen om covers van de Goffin-King composities ‘Goin’ Back’ en ‘Wasn’t Born to Follow’ op te nemen. De weg die de resterende Byrds na dit album zullen inslaan, wordt ondertussen geëffend in de country ademende nummers van Hillman/McGuinn, terwijl de laatste experimentele impulsen die David Crosby aan The Byrds gaf, zijn terug te horen op ‘Draft Morning’ en ‘Tribal Gathering’. Nog voor de release wordt Crosby uit de band geflikkerd, wat later volgt drummer Michael Clarke. The Byrds gingen echter nog even door, met ene Gram Parsons in de rangen.