’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
10 | 3 | 6 | 5 | 2 | 4 | 6 | 8 |
De psychedelic rock is ongetwijfeld het meest
tijdsgebonden subgenre van de rock, onafwendbaar verbonden met zijn specifieke
tijdsgeest van peace, love en hallucineren. Veel werk uit die tijd overleeft de
kritische tand des tijds dan ook niet, niet in het minst wanneer de criticus
zelf ook de 30 gepasseerd is. Surrealistic Pillow is echter een dappere
overlever, waarvan je ook in 2019 nog steeds zin krijgt om
bloemetjestafelkleden en oranje lampenkappen te gaan kopen.
Het album betekende de blijde inkomst van Grace Slick in de band, wiens
samenzang met Marty Balin meteen één van de speerpunten van deze plaat is.
Slick bracht ook ineens twee regelrechte flower power-anthems mee: het door de
LSD gehaalde ‘White Rabbit’ en ‘Somebody To Love’, dat ironisch genoeg loyaliteit
en monogamie predikte. De gitaren van Paul Kantner en Jorma Kaukonen staan
heerlijk scheef gestemd op Balin’s ‘3/5 of a Mile in 10 Seconds’ en ‘Plastic
Fantastic Lover’, de folk rock wortels van de band zijn met name op
‘D.C.B.A.-25’ nog goed hoorbaar, en op het mystieke ‘Today’ bewijzen folk en
psychedelica eveneens een uitstekende combinatie te kunnen vormen. Wacht dus
niet langer, want alles mag langs de douane en de security voor deze
klimaatneutrale vlucht, en na 35 minuten is de landing steeds weer zachter dan
de vorige.