| ’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
| – | – | – | – | – | 36 | 33 | 14 |
Op 3 december 1976 vliegt Pink Floyd’s 12 meter lange opblaasvarken op eigen initiatief richting Heathrow, terwijl er in Jamaica een moordaanslag plaatsvindt op Bob Marley. Met name het tweede voorval zet de reggaester ertoe aan om te verhuizen naar Londen, met zijn gevolg in zijn zog. Het is niet ondenkbaar dat het dankzij deze exodus is dat Marley meer dan voorheen de grenzen met andere genres begint af te tasten. Dit is bijvoorbeeld te horen op ‘Guiltyness’ (blues), ‘Jamming’ (funk) en ‘The Heathen’ (rock), terwijl ‘Turn Your Lights Down Low’ lijkt op een tegelplakker uit de Eric Clapton-schuif. Op dit nummer na bestaat de B-kant enkel uit hits die mee mochten naar de compilatieplaat Legend (ondertussen zowat een keer of 64 platinum), waardoor het volledige publiek van uw zomerbarbecue deze probleemloos meezingt. De echte spil van het album blijft echter het weergaloze titelnummer, dat gedurende acht minuten blijft betoveren dankzij zijn waanzinnige groove. Indien u af en toe een vlaag van strijdvaardigheid in u voelt opkomen, maar principieel steeds geweldloosheid predikt, dan is dit uw plaat.