| ’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
| – | – | – | – | 30 | 31 | 47 | 21 |
Er is geen albumcover die beter de lading van haar inhoud dekt dan die van Schmilsson, of het moest het naar zichzelf genoemde debuut van Crosby, Stills & Nash zijn. Staande in zijn badjas heeft Nilsson zojuist zowel het album beleefd, is hij het aan het beleven als zal hij het straks opnieuw beleven. Nilsson moet op deze plaat eigenlijk volwassen worden, maar wil eigenlijk liever nog wat verder dromen, wat soms leidt tot frustratie. Als uitweg is er gelukkig nog pure, onversneden rock ’n roll (met een glansrol voor Derek and the Dominos drummer Jim Gordon) en absurdistische calypso. Onderweg steekt er ook nog ergens een vlaag van melancholie de kop op, wat ironisch genoeg vervolgens uitgroeit tot de grootste hit. ‘Without You’ is een cover van een nummer van Badfinger, zowat het enige noemenswaardige wat er uiteindelijk uit de goedbedoelde Apple-fabriek is gerold. Niet echt toevallig: Nilsson was een graag geziene drinkebroer van The Beatles en met name John Lennon, en Beatlesvriend Klaus Voormann speelt bass op dit album. Het was Nilsson’s enige plaat die wat commercieel succes kende, en tevens het ultieme anti-kater recept, en dat is vast geen toeval.