| ’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
| – | – | 44 | 40 | 44 | 47 | 36 | 29 |
John Darnielle kwam in het zonnige Californië ter wereld, een paar maanden voor het uitbreken van de Summer of Love. Zijn jeugd aldaar presenteerde zich later als zijn grootste inspiratiebron voor zijn albums als The Mountain Goats, al bleven zoetgevooisde liefdesliedjes met fleurige harmonieën achterwege. Huiselijk geweld en misbruik gaven Darnielle’s jonge jaren een donkere gloed, steeds op de achtergrond voelbaar wanneer hij met snerpende stem door zijn fotoboek bladert, ondersteund door zijn akoestische gitaar. Kommer en kwel is dus volop vertegenwoordigd, maar ook Darnielle’s favoriete manier om hiervan weg te vluchten: muziek luisteren. Muziek en fantasie, samen bezorgen ze hem momenten van wederopstanding (het geweldige ‘This Year’), momenten van ultieme wraak en momenten van verlossing (‘Song for Dennis Brown’ klinkt zelfs als Marley’s ‘Redemption Song’, wat dan weer geen toeval is, aangezien Dennis Brown één van Marley’s favoriete zangers was). Dit album beklijft van begin tot einde (wanneer zijn zus Darnielle de dood van zijn stiefvader meedeelt), dus wanneer wordt dit eindelijk een indie folk-klassieker?