ALBUM 50 (8.0) – 9 // Pink Floyd – Wish You Were Here (1975)

’12’13’14’15’16’17’18’19
12202419814199

OK, je bent hier en dus ben je in die zin aanwezig. Dat de intrinsieke blijheid om hier aanwezig te zijn ontbreekt, is duidelijk. Je was liever ergens anders geweest, maar om de één of andere reden dacht je dat je mij moest verblijden met je aanwezige afwezigheid. Dat je denkt dat je kan verbergen dat je er niet bent, is ook duidelijk, eerst met je bongobon, en nu met je smartphone. Nog even, en je geeft me een hand.
Net zoals The Dark Side of the Moon is ook het tweede conceptalbum dat Roger Waters schreef, er eentje met eeuwigheidswaarde. Waters wordt wel eens afgeschilderd als pretentieus, en ja, een album dat hoofdzakelijk bestaat uit twee gigantische boekensteunen getuigt van een bepaalde ambitie. Maar: werkelijk élke noot zit op de juiste plaats op deze plaat. Nooit klonken vier opeenvolgende gitaarnoten beter dan in het aangehaalde rockepos ‘Shine On You Crazy Diamond’. Op ‘Welcome To The Machine’ (met zijn verschroeiende synthesizers) en ‘Have A Cigar’ laat Waters geen spaander heel van de muziekindustrie, die volgens hem op dat moment enkel nog gekenmerkt wordt door een ongebreidelde hebzucht. En dan is er de spiegel, waarin Waters kijkt op ‘Wish You Were Here’, en zich afvraagt waar voor hemzelf het evenwicht ligt tussen ambitie (en hebzucht, Roger?) en idealen. Eerlijk zijn Roger, of je vliegt in de fik.