| ’12 | ’13 | ’14 | ’15 | ’16 | ’17 | ’18 | ’19 |
| 12 | 20 | 24 | 19 | 8 | 14 | 19 | 9 |
OK, je bent hier en dus ben je in die zin
aanwezig. Dat de intrinsieke blijheid om hier aanwezig te zijn ontbreekt, is
duidelijk. Je was liever ergens anders geweest, maar om de één of andere reden
dacht je dat je mij moest verblijden met je aanwezige afwezigheid. Dat je denkt
dat je kan verbergen dat je er niet bent, is ook duidelijk, eerst met je
bongobon, en nu met je smartphone. Nog even, en je geeft me een hand.
Net zoals The Dark Side of the Moon is ook het tweede conceptalbum dat
Roger Waters schreef, er eentje met eeuwigheidswaarde. Waters wordt wel eens
afgeschilderd als pretentieus, en ja, een album dat hoofdzakelijk bestaat uit
twee gigantische boekensteunen getuigt van een bepaalde ambitie. Maar:
werkelijk élke noot zit op de juiste plaats op deze plaat. Nooit klonken vier
opeenvolgende gitaarnoten beter dan in het aangehaalde rockepos ‘Shine On You
Crazy Diamond’. Op ‘Welcome To The Machine’ (met zijn verschroeiende
synthesizers) en ‘Have A Cigar’ laat Waters geen spaander heel van de
muziekindustrie, die volgens hem op dat moment enkel nog gekenmerkt wordt door
een ongebreidelde hebzucht. En dan is er de spiegel, waarin Waters kijkt op
‘Wish You Were Here’, en zich afvraagt waar voor hemzelf het evenwicht ligt
tussen ambitie (en hebzucht, Roger?) en idealen. Eerlijk zijn Roger, of je
vliegt in de fik.