Niet drie, maar vijf koningen betreden weldra het Heilige der Heiligen, en dus overloopt de Burgemeester van de Schatkamer nog even met iedereen het protocol. De hapjes staan klaar, het gebraad komt op temperatuur, de champagne staat koud,… moet er misschien nog extra brood gehaald worden?
Terug naar 1965, het verste dat we in deze Lijst der Lijsten teruggaan. Uiteraard vormt niemand minder dan Bob Dylan daar het startpunt voor onze reis, met zijn ongebreidelde schrijfmanie. Dylan reist terug naar de wieg van zijn helden, en stoot onderweg iedereen tegen de borst: te confronterend voor de conformist, te elektrisch voor de purist, te ordinair voor de geletterde, en te populair voor zichzelf. Highway 61 Revisited is een meesterwerk waarop Dylan 1001 nieuwe deuren opent voor iedereen die na hem komt.
Terwijl al die volgelingen nog enigzins terughoudend en een beetje ongemakkelijk die nieuwe ruimtes verkennen, trekt de meester zelf een jaartje later naar het oerconservatieve Nashville. Muzikaal komt hij er niet om dingen omver te werpen, integendeel. Hij dompelt zich gewoonweg onder in oude blues, maar strooit er zoveel tekstuele mysteries overheen dat je op Blonde on Blonde altijd wel weer iets nieuw hoort om te onderzoeken.
Fast forward naar de jaren ’70, waar ondertussen alle kinderen van de jaren ’60 zich lijken af te vragen of al het authentieke is vervlogen, en ons enkel nog schijn en leegheid resteert. De zoektocht naar het evenwicht tussen ambitie en idealen is er één die volledig aan Roger Waters toe te vertrouwen is, resulterend in opnieuw een fantastisch conceptalbum. Is het pretentie of ambitie? Of maakt dat helemaal niet uit zolang het klinkt als ‘Shine On You Crazy Diamond’?
1997 was een uitgelezen moment om het Beste Album Allertijden te maken, en dat deed Radiohead dan ook. De vijand was verslagen, er was genoeg plastic troep voor iedereen, en als er toch nog ergens problemen waren, dan zou de immer voortschrijdende technologie het wel oplossen. Ondertussen moest er echter wel volop gebungeejumpt worden om nog iets van opwinding te voelen en vrat de toerist de steeds schaarser wordende stukjes authenticiteit op. Omdat zoeken leuker is dan vinden, heffen wij alweer het glas op deze drievoudige Lijstaanvoerder.
We eindigen vandaag tien jaar later, toen zelfs voor Radiohead gemakzucht op de loer lag nadat hun platencontract was afgelopen. Producer Godrich zorgde ervoor dat de mannen zich ergens toch wat ongemakkelijk moesten bleven voelen, en tilde hun niveau opnieuw naar grote hoogtes op In Rainbows. Nog twee nachtjes slapen, en dan komen de koningen.